امروز به دو تا سوال جواب می دهیم! یکی اینکه چرا نماز می خوانیم؟ و دیگری این که چرا زکات بدهیم!
برای سوال به پاسخ اول باید ذکر شود نماز خواندن یکی عمل است و خداوند آن را واجب دانسته که عبد از معبود دوری نجوید و با او بماند و نسبت عبد به معبود ثابت بماند.
نماز عملی است که ما برای تشکر و شکر از خدا به او می
خوانیم. پس خدا نیازی به این عمل دارد . با مثالی توضیح می دهم:
شما دارید از جایی می گذرید که پیرمردی از شما کمک می خواهد که مثلا این جنس را تا آنجا برای من بیاور شما هم این کار را می کنید. و همچنین این پیرمرد نیز از شما تشکر می کند و حتی برای شما فاتحه هم می خواند. ولی اگر این فرد با لحنی توهین آلود این درخواست را بکند شما این کار را انجام می دهید در ضمن در نهایت هم کمی دشنام می شنوید. مسلما شما این کار را انجام نمی دهید و بی تفاوت رد می شوید.
خداوند نیز به ما نعمت داده که بی شمار است از آب تا خاک از زمین تا آسمان هفتم همه نعمت الهی است و اینها باید جبران شود که یکی از این کارها نماز خواندن است.
اما در مورد زکات با مثالی توضیح می دهم:
شما به نزد استادی می روید که بسیار ایشان را قبول دارید و از ایشان سوالی می پرسید و می خواهید مصلحت عملی را از او بپرسید و این فرد هم می گوید فلان کار را انجام بده خوب است. حالا خداوند تبارک و تعالی به ما گفته است که برای اینکه عدل در عالم پابرجا باشد فلان مقدار از فلان مال را به فلانی بده تا هم من خوشنود شوم و هم خلقم و هم تو در آزمایشی که من برای تو تدارک دیده ام پیروز شوی. شما هم قبول می کنید و مسئله به خوبی و خوشی به پایان می رسد.
ضمن اینکه در منابع اسلامی، زکات، به معنای شکرانه معرفی شده است.
فرخنده
اسم آن حضرت است درکتاب اشعیاى پیامبر
قاطع
نام شهرى است که به صورت جزیره و بر روى دریا است .
طبق حدیثى از حضرت على(ع)، صاحب الامر(ع) پس ازگشودن شهر زنج، عازم قاطع مى شود. (الشیعه والرجعه ج 1، ص 64 1، عقد الدرر، ص 200، احقاق الحق، ج 13، ص 229.
"قاطع " نیز اسم حضرت مهدى(ع) است درکتاب قنطرة. (نجم الثاقب باب دوم.)
فردوس الاکبر
اسم آن حضرت است درکتاب قبرس رومیان
فیروز
اسم آن حضرت است در نزد آمان، به لغت ماچار، و درکتاب فرنگان ماچارالامان
قیذموا
نام حضرت مهدى (ع) است در تورات.
کعب، نام هاى ائمه را در تورات چنین گفته است:
نقرثیب ، قذوا، دبیرا ، مفسورا، مسموعاه، دوموه، میثو، هذار، بثیموا، بطور، نوقس و قیذموا
کیقباد دوم
درذخیره و تذکره، آمده است که این نام آن جناب است در نزد مجوس وگبران عجم.
ماشع
نام آن حضرت است در تورات عبریه.
ماشیع و ماشیح هم آمده است.
مسیح امان
نام آن حضرت است درکتاب فرنگیان
میزان الحق
اسم آن حضرت است درکتاب آژى پیغمبر
برهان الله
اسم حضرت مهدى (ع) درکتاب انکللیون است.
خجسته
نام حضرت است درکتاب کندر آل فرنگیان.
خسرو
درکتاب"خسرو مجوس"نام حضرت است.
زند افریس
اسم حضرت است درکتاب ماریاقین احتمال داده اند که اصل اسم افریس باشد و مراد از زند، همان کتابِ منسوب به زردشت یا صحف حضرت ابراهیم (ع) یا فصلى ازآن باشد.
شماطیل
اسم آن حضرت است درکتاب ارماتش.
صمصام الاکبر
نام حضرت است درکتاب کندرال
اوقیدمو
درکتاب ذخیرة الالباب معروف به دوائرالعلوم آمده که اسم آن جناب حضرت. مهدى(ع) در تورات به لغت ترکوم "اوقیدمو" ا
بنده یزدان
اسم آن حضرت است درکتاب ا یستاع چنان چه در "ذخیرة الالباب"ذکر شده است.
خدا شناس
نام آن حضرت است درکتاب شاکمونى که به اعتقادکفره هند، پیغمبرى صاحب کتاب بوده است. در آن آمده است: دنیا وحکومت آن به فرزند سید خلایق دو جهان یشن خواهد رسید واو برکوه هاى مشرق ومغرب دنیا حکم براند وفرمان دهد وبر ابرها سوار شود وفرشتگان، کارگزاران وى باشند وپریزادان و آدمیان در خدمت او درآیند و. نام او ایستاده و خدا شناس ا ست.
راهنما
از اسامى حضرت است درکتاب "باتیکل"،که صاحب آن از عظماى کفره است. ازآن کتاب، در بشارت به وجود و ظهورآن حضرت کلماتى نقل کرده اند.
سروش ایزد
اسم حضرت است درکتاب زمزم زردشت
شیلو
یکى از اسامى موعود درکتاب تورات است.در سِفر پیدایش آمده است: عصاى قدرت وسلطنت از یهود دور نخواهد شد ونه فرمان فرمایى از میان پاهاى وى، تا شیلو بیاید واو را اطاعت امَت ها خواهد بود.
آیه 148 از سوره بقره: فَاسْتَبِقُواْ الْخَیْرَاتِ أَیْنَ مَا تَکُونُواْ یَأْتِ بِکُمُ اللّهُ جَمِیعًا». خداوند در این آیه می فرمایند: در کارهای خیر از یکدیگر سبقت بگیرید و هر کجا باشید خداوند شما را گرد می آورد.»
از جمله مباحثی که در معارف الهی در باره آن بحث می شود، مباحث مربوط به مفهوم خیر و شر است و دنیایی از تضارب آراء و ارائه افکار در این باب برپا شده است که بخش عظیمی از این نقطه نظرات بیهوده و بیجاست و خرده پاره ای از الفاظ و لفظ پراکنی ها چیز دیگری نیست بعضی ها خوششان می آید دائما الفاظ علمی را چاق کنند و مفاهیم علمی را بپیچانند و پیچیده تحویل مردم بدهند، در حالی که دستور دین غیر از این است و پیامبر فرمود و ائمه فرمودند: دین باید به قدر عقل و فهم مردم ارائه شود، تا کارایی داشته باشد و قابل اجرا باشد وبشود آن را در سطح جامعه پهن کرد. اشکال اینست یا به مفهوم های (مفاهیم) دینی پرداخته نمی شود یا وقتی پرداخته می شود بیچاره آن مفهوم دست یک عده ای می افتند خودشیفته » که برای اثبات خودشان دائما با این مفهوم بازی می کنند بگذریم!!
آیه ای که پیش از این در مطلع کلام خواندم آیه 148 ام از سوره مبارکه بقره است که به مومنین دستور می دهد فاسبقوا الخیرات » نه تنها اهل خیر باشید، در اندیشه شر نباشید بلکه در عمل به خیرات باز هم "خیر " نه "خیرات" از هم پیشی و سبقت بگیرید و همدیگر را پشت سر بگذارید:
جامعه پویای دینی شاخصه هایی دارد که یکی از مهمترین شاخصه ها و نشانه ها همین می تواند باشد؛ جامعه ای قرآنی است که مسابقه آن خیرات باشد، نه در تجملات، نه در بازد و .، نه در پول و حساب بانکی .، نه زیبایی و دل ربایی.
یک نگاه کوتاه به پیرامون خودمان در جامعه می بینیم که جهان هستی و مردمان آن در مسابقه ای اولا غیر خیر هستند؛ دوما در آن شر هم توقف نکرده اند بلکه مسابقه گذاشته اند در جرم . اولا به خیر روی نیاوردند دوما در شر مسابقه دارند.
این بحث اجتماعی قضیه است که محل بحث ما نیست اما دور از بحث ما هم نبود.
پس قرآن دستور به خیر می دهد بلکه به خیرات می دهد و مومنین را تشویق به مسابقه گذاشتن در عمل خیر می نماید.
- باید دید خیر چیست
در مکاتب مختلف درباره خیر بحث شده است و هر گروه و نحله ای خواسته اند با دلائل خودشان : اولا تعیین خیر کنند و دوما آن را اثبات کنند.
چون مبنای ما بر اختصار است به اقوال نمی پردازیم چون حقیقتا وقت تلف کردن است چون عموما بیان آنها در مقابل قول معصوم علیه السلام است هم از حیث معنا و هم از حیث اعتبار و قدرت استدلال بسیار سبک است یعنی اگر اقتضاء وقت را هم داشتیم بیان آنها وقت تلف نمودن است. اجمالا بعضی ها خیر را در مال دیده اند ، بعضی ها در قدرت ، گروهی در علم و .
ما با مراجعه به قرآن و کتب معتبر روایی در مورد خیر به جستجو می پردازیم، و سعی می کنیم بفهمیم خیر چیست؛ که خدا به مسابقه در آن دستور داده است.
خیر در جوانب مصداقی مختلف است یعنی مصداق خیر گاهی در موضوع بنده است می گویند : " خیر بنده " ؛ گاهی خانواده است می گویند: " خیر خانواده " ؛ گاهی در روایات خیر قوم آمده است ؛ گاهی از شکر به خیر نام برده شده است؛ گاهی قناعت ، گاهی از علم و فقه به خیر یاد شده است، . در دایره مصداق، خیر مختلف است.
اما از حیث معنا روایات مختلفی وارد شده است که تعدد این روایات ما را در به دست آوردن معنایی واحد دچار مشکل کرده است.
الامام زین العابدین : وَ قَد کَتَبَ الیه رَجُل مِن اهل الکوفه ، یستخبرهُ عن خیرالدنیا و الاخره (الاختصاص صفحه 225) ؛ شخصی از امام سجاد علیه السلام سوال کرد بوسیله نامه حضرت جواب را چنین نوشت:
بسم الله الرحمان الرحیم؛ اما بعد، فاِنَّ مَن طَلَبَ رضِا الله سَخَطِ الناسِ کفاهُ الله ُ امورَ الناس و من طلَبَ رضا الناس سَخَطِ الله و کلمهُ الله الی الناس .»
یسم الله الرحمان الرحیم ، اما بعد؛ کسی که در راه خشنود کردن خدا از خشم مردم پروائی نداشته باشد، خداوند او را از امور مردم بی نیاز می گرداند و خود (خدا) کفایتش می کند و هر کس برای جلب خشنودی مردم خدا را به خشم آورد خدا او را به مردم واگدار می نماید – والسلام
"این یک نگاه به موضوع خیر یعنی به دست آوردن رضایت خدا تحت هر شرایطی" حالا مردم چه می گوید؟ جامعه چه می گوید، خجالت می کشم، یک شب هزار شب نمی شود، این لباس مناسب امروز نیست، همه دارند همین کار را می کنند، اگر حرام است چرا همه انجام می دهند، حالا اگر ما انجام ندهیم چه می شود، .
آیه قرآن داریم: سوره مبارکه بقره آیه 216:
وَعَسَى أَن تَکْرَهُواْ شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَّکُمْ وَعَسَى أَن تُحِبُّواْ شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّکُمْ
این یک واقعیت است که انسان با توجه پیچیدگی های موجود در خلقت خودش و خلقت پیرامونش، خیر و شر را برای خودش نمی تواند تشخیص بدهد. و گاهی چیزی را خیر می داند در حالی که شر است و چیزی را بد می داند در حالی خیر اوست.
امیرالمومنین علیه السلام امیر ملک وجود روحی له فداه دارند : ما خیرٌ بخیرٍ بعده النارُ ، و ما شرٌ بشرٍ ما بعدهُ الجنه » چیزی که خیر پنداشته ای و بعدش جهنم است خیر نیست و شری که بعد از آن بهشت است شر نیست.
یک ملاک اصلی برای خیر بودن و شر بودن همین است، چیزی که رضایت الله تعالی و بهشت را در پی داشته باشد خیر است و آنچه سخط الله و خشم خدا را داشته باشد شر است، و هر چند جلوه آن چیز دیگری را نشان بدهد.
خداوند در آیه 148 سوره بقره دستور داده است در خیرات مسابقه بگذارید یعنی در چیزهایی که شما را به رضایت الهی و بهشت، رضوان خداوند برساند و آرامش دنیا و آخرت را برای شما به ارمغان بیاورد – فاستبقوال الخیرات – خیر ها زیاد است چه کنیم که همه آنها یعنی خیرات را بدست بیاوریم؛ امام صادق علیه السلام مشکل را حل فرمودند – روحی له الفداه .
فی روضه الکافی علی بن ابراهیم عن ابیه عن ابن ابی عمیر عن منصور بن یونس عن اسماعیل بن جابر عن خالد عن ابی جعفر علیه السلام فی قول الله تعالی عزوجل فاستبقوا الخیرات این ماتوا یات بکم الله » الخیرات ولایه ( خیرات ولایت ماست در آن سبقت بگیرید) و قوله تبارک و تعالی این ما توا یات بکم الله » یعنی اصحاب القائم ( هر کجا باشید خدا شما را حاضر می کند )
فی مجمع البیان قال الرضا علیه السلام : ذلک و الله ان لو قام قائمنا یجمع الله الیه جمیع شیعتنا من جمیع البلدان ( ج1 ص426 و نورالثقین تحت آیه 147 )
این آیه دلالتش بر وجود مقدس حضرت حجت در اینست که خداوند اراده می کند اصحاب حضرت را وقتی ظهور پر سرور حضرت صورت می گیرد بر ایشان جمع کند و این اصحاب با امامشان خیر را که همان رضایت حق تعالی از بشریت و انسانیت است حاکم می کنند.
فی کمال الدین و تمام النعمه باسناده الی سهیل بن زیاد عن عبدالعظیم حسنی قال : قلت لمحمد بن علی بن موسی علیهم السلام انی لارجوا ان ت القائم من اهل بیت محمد صل الله علیه و آله الذی یملا الارض قسطا و عدلا کما ملئت جورا و ظلما فقال علیه السلام یا ابالقاسم ما منا الا و هو قائم بامر الله عزوجل و هاد الی دین الله. ولکن القائم الذی یطهر الله عزوجل به الارض من اهل الکفر و الجمود و یملاهما عدلا و فسطا هو الذی تخفی علی الناس ولادته و یغیب عنهم شخصه و یحرم علیهم تسمیه و هو سمی رسول الله وکنیه و هو الذی تطوی له الارض و یذل له کل صعب و یجتمع الیه اصحابه عدة اهل بدر ثلاثماته و ثلاثه عشر رجلا من اقاصی الارض و ذلک قول الله عزوجل این ما توا یات بکم الله جمیعا – ان الله علی کل شی قدیر » و اذا اجتمعت خرج باذن الله عزوجل و لایزال یقتل اعداء الله حتی یرضی الله تعالی ( تا خدا را راضی کنند).
قال عبدالعظیم : فقلت له یا سیدی کیف یعلم ان الله عزوحل قد رضی؟
قال یلقی فی قلبه الرحمه فاذا دخل المدینه اخرج اللات و العزی فاحرقهما ( کمال الدین و تمام النعمه ج2 ص 277)
دیدم در جایی رسول اسلام فرموده بودند: اذا اراد اللله بعبد خیرا قذف فی قلبه محبة الحسین علیه السلام »
یا امام صادق علیه السلام فرمودند : اذا اراد الله به الخیر قذف فی قلبه حب الحسین علیه السلام و حب زیارته »
وقتی خداوند .
تمام خیر اهل بیت علیهم السلام و عمل به دستورات آنها عین خیر و سر پیچی از دستورات آنها عین شر است عمل به فرمایشاتشان بهشت زا و رضوان ایجاد کن و ترک دستوراتشان جهنم زا است بلکه زندگی بدون آنها خود جهنم است.
استاد مهدی دقیقی
دعاى امام زمان (عج) براى بخشودگی گناهان شیعیان
اللهم
ان شیعتنا خلقت من شعاع انوارنا ، و بقیة طینتنا ، و قد فعلوا ذنوبا کثیرة ،
اتکالا على حبنا و ولایتنا . فان کانت ذنوبهم بینک و بینهم ، فاصفح عنهم ، فقد
رضینا ، و ما کان منها فیما بینهم ، و قاص بها عن خمسنا ، و ادخلهم الجنة ، و
زحزحهم عن النار ، و لاتجمع بینهم و بین اعدائنا فی سخطک .
پروردگارا ! شیعیان ما از شعاع
انوارما و باقیمانده طینت ما آفریده شده اند ، و ایشان باتکاء محبت و ولایت ما
گناهان بسیارى را انجام داده اند ؛ اگر گناهانشان بین تو و ایشان مانع ایجاد کرده
از آنان درگذر ، که ما از ایشان خشنود شده ایم ، و خطاهایى که بین خودشان مرتکب
شده اند را در برابر خمس ما بر ایشان ببخشاى ، و آنان را در بهشت و ارد ساز و از
دوزخ دورگردان ، و ایشان را شامل غضبى که بر دشمنان ما روا مى دارى ، قرارنده
شرح دعای امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف
قبل از آنکه دست به قلم ببریم و شروع کنیم نوشتن این شرح بر چنین دعایی را؛ چند نکته را گوشزد خواهیم کرد، اول آنکه دستان کوچک و تنگ ما لیاقتی اینچنین ندارد تا قلم . و علم ما به حد خودمان است؛ لیک در حد خود می نگاریم. دوم آنکه زمانی که کلامی، حدیثی و یا عمل و رفتاری از امام به ما می رسد؛ این خود دلیل دارد، ائمه بر احوال شیعیان خود و غیر آن نیز آگاه اند پس ائمه از حضور و عدم حضور شیعیان در هر محلی آگاهند، از این موضوع استفاده خواهیم کرد و مسئله حضور سید ابن طاووس که راوی این دعای شریف است را در محضر امام بررسی خواهیم کرد؛ امام می داند که سید بن طاووس اینجاست ( سرداب ) و می شنود، پس می گوید تا او بشنود و بگوید و نشر پیدا کند حال چرا؟ به این دلیل که پاسخ کثیری از سوالات شیعیان را داده باشند؛ حال فقها باید بنشینید و این کلام هاو دعا ها را دربیاورند و در آنها تفقه کنند تا اینکه پاسخ سوالات شیعیان داده شود. بدانید امام زنده است و غیبت به معنای عدوم وجود و عدم حضور نیست؛ . حال شرح دعای شریف البته به قدر کفایت حقیر:
امام علیه السلام در ابتدای دعا شروع به بیان جایگاه شیعه می کند، شیعه چه کسی است؟ مقامش کجاست؟ و . پس می فرمایند:
اللهم، ان شیعتنا خلقت من شعاع انوارنا ؛ ( خداوندا شیعیان ما از شعاع انوار ما خلق شده اند؛ شعاع یک نور از جنس همان نور است، شیعه از جنس امامش است، یعنی آنکه وقتی گناهی را دید دلش می سوزد به حال گنه کار، دلش می سوزد به حال شیعه و . )
و بقیة طینتا ( و خلق شده اند از بقیه طینت ما و از گل ما؛ این دعای شریف بیانگر حدیث شریف دیگری است؛ به کتاب علل الشرایع جلد دوم آخرین حدیث این کتاب ارزشمند مراجعه خواهیم کرد؛ امام باقر علیه السلام در مورد این خلقت، یعنی خلقت شیعه از گل ما توضیحی مفصل می فرمایند که این حدیث غوغایی است در بیان مشکلات شیعه! توصیه می شود به این حدیث مراجعه شود . )
و قد فعلو ذنوبا کثیرا ( که گناهان کثیری انجام می دهند؛ از این فریضه دعا مسئله ای جواب داده می شود؛ آیا کسانی که گناه می کنند و محبت ائمه را دارند آیا شیعه به آنان اتلاق می شود؟ دعای پیش رو و احادیثی دیگر بر این است که آنان شیعه اند ولی به کیفیتی خاص . در ادامه دعا امام علیه السلام دلیل گناه شیعیان؛ و یا دلیل اصرار بر آن؛ و یا اصلا دلیل شیعه بودن این گناهکاران بیان می شود امام می فرمایند: )
اتکالا على حبنا و ولایتنا ( آن هم به اتکا و پشتوانه محبت و ولایت ما ؛ در شرح این فریضه؛ زبان قاصر است، و آنقدر رویی نداریم که قلم بزنیم؛ بهتر است بگذریم و کمی تفکر کنیم. همین )
فان کانت ذنوبهم بینک و بینهم ( پس اگر گناهانش فاصله ای بین تو – یعنی خدا - و آنهاست؛ یعنی اینکه گناهانی وجود دارد که بین خدا و بنده فاصله ای را می سازد؛ انسان به واسطه این گناهان است که دیگر نمازش حال نماز ندارد؛ خدمت امام صادق علیه السلام رسید و عرضه داشت، یا سیدی می خواهم هر شب نماز شب بخوانم ولی نمی توانم؛ امام فرمودند: گناهانت بر تو سنگینی می کند و خسته گناه شده ای؛ . )
فاصفح عنهم ( پس از آنها در گذر، مسئله شفاعت ائمه اینجا معنا پیدا می کند؛ شما شاهد یک شفاعت دسته جمعی هستید؛ خداوندا از آنها در گذر، چرا یک امام معصوم باید شفاعت شیعیان گنه کارش را بکند؟ خود امام در فریضه بعدی پاسخ سوالاتی را خواهند دارد: )
فقد رضینا ( که ما از آنها راضی هستیم؛ در این فریضه صیغه جمع به کار رفته است؛ که ما از آنها راضی هستیم! نه آنکه من فقط! ؛ پس مشخص می شود که این شفاعت از زبان یک نفر نیست؛ چندین نفر در حال شفاعت هستند؛ شاید این بزرگواران می خواهند خدا را در بن بستی قرار دهند تا . )
، و ما کان منها فیما بینهم ( و اگر گناهشان بین خودشان است؛ منظور حضرت از این عبارت گناهانی است که شیعیان بین خود و امام خود مرتکب می شوند؛ این گناهانی است در که شیعیان حق امام علیه السلام را ضایع می کنند. مثلا خمسی را نمی دهند که سهمی از امام است؛ امام این گناهان را از جانب شیعیان اقرار می کنند و در مورد افرادی که این خبط بزرگ را کردند می فرمایند: )
و قاص بها عن خمسنا (و بگذر از آنان از خمسمان؛ یعنی آنکه وقتی به گناهی سر زدند که موردشان ما (ائمه) باشیم در قبال خمسمان ببخش؛ اگر حقی را ضایع کردند؛ از خمس ما ببخش، در حدیث شریف آمده است که شخصی را در قیامت محشور کردند که بدهکار بود؛ حضرت امام علی علیه السلام او را شفیع می شوند و از بدهکاران او طلب بخشش می کنند به ولایتشان، فرد نمی پذیرد، از او طلب بخشش می کند به فلان و فلان و فلان . شخص نمی پذیرد؛ حضرت می فرمایند: به خمسی که باید به من ( امام ) می دادی و ندادی بدهی را صاف کردم . )
و ادخلهم الجنة ( و آنها را وارد بهشت فرما؛ یعنی آنکه هر چه دیده ای از آن در گذر؛ چرا که انسان زمانی وارد بهشت می شود که زا تمام بدی ها بریده شود؛ به عبارت دیگر هر کس گناهی کند باید گناهش بریزد بعد وارد بهشت شود؛ به همین خاطر خداوند عادل جهنمی را خلق می کند تا گناهان در آن بریزد و سوخته شود؛ بعد این فرد وارد بهشت می شود؛ چرا که ماندن در جهنم برای همه دائمی نیست؛ عده ای هستند که ترفیع گرفته و به بالا می آیند همانطور که در قضیه مختار ثقفی وی ترفیع می گیرد )
و زحزحهم عن النار ( و از جهنم دورشان گردان؛ جهنم مکانی خوب نیست؛ در روایات از به آن مدرک ( مکان به درک واصل شدن ) گفته می شود؛ امام دوست ندارند شیعیان خود را در چنین فضایی ببینند؛)
و لاتجمع بینهم و بین اعدائنا فی سخطک ( و آنها را با دشمنان ما در عذاب کردنشان مساوی قرار مده و جمعشان نفرما؛ یکی از مواردی که در تفسیر و شرح معنای استغفار می گویند، آن است که این استغفار به این معناست که خداوندا؛ اگر گناهی از من سر زده است، به آن خاطر نیست که به دشمنی تو برخواسته ام؛ بلکه نفسم بر من غلبه کرده است؛ و شیطان وجودم قوی شده است؛ در زیارت شریف شعبانیه دارد که؛ اگر مرا به جهنم بیاندازی به اهل آن می گویم که تو را دوست دارم؛ امام نیز به این معنا اشاره می کنند و آن را برای ما خواهانند و بدا به حال شیعیانی که قدرنشناسند)
این بود شرح مختصر و موزجی از دعای شریف امام زمان در قنوت نمازشان؛ و هدف از نوشتن این شرح مختصر فقطو فقط بیان این موضوع بود که حتی دعای قنوت حضرت در یکی از نمازهایش شرحی مفصل می طلبد؛ سر سری و گذرا از این معانی عمیق نگذریم. ان شاء الله مورد دعای خیر حضرت قرار بگیریم.
باز محرم شد و ایام تو
هرچه فراموش به جز نام تو
نام تو یعنی همه نامها
نام تو تسبیح و مناجات ما
ای همه تاریخ عزادار تو
وسعت جغرافی ایثار تو
راز و نیاز همه افلاکیان
مُهر نماز همه خاکیان
نام تو یعنی همه نامها
نام تو تسبیح و مناجات ما
من نه فقط مرثیه ساز تو ام
شاعر هفتاد و دو راز تو ام
گرچه تو رازی و نمیدانمت
هرچه که می پرسمو میخوانمت
نام تو یعنی همه نامها
نام تو تسبیح و مناجات ما
درباره این سایت